‘FD-nieuws was een bijzondere plotwending bij Accell’

NIJMEGEN – “Hoge bomen vangen veel wind. Dat is helder. En dus krijg je als grote marktpartij altijd meer commentaar op je handelswijze voor je kiezen. Dat is all-in-the-game, of je nou Accell, Pon, Giant, Shimano of Trek heet. Iedereen heeft wel een mening over elke stap die je zet en dat kan in dit fietswereldje dan ook makkelijk van positief naar heel negatief gaan.

We zitten natuurlijk in een marktsituatie die nog steeds heel bijzonder is. De fietsindustrie staat onder druk en de grote spelers rapporteren allemaal dalende omzetcijfers over 2023, wanneer die vergeleken worden met 2022. Gelukkig lijkt er heel voorzichtig iets meer lucht in het kanaal te komen, dat hoor je ook wel van verschillende kanten, maar er moeten nog altijd veel fietsen door de pijplijn heen voordat we weer terug bij normaal zijn. Dat hoorde je wel in de wandelganggesprekken van TAIPEI CYCLE, waar Trek en vooral Accell regelmatig onderwerp van gesprek waren.

Bij Trek is ervoor gekozen om de spreekwoordelijke tering naar de nering te zetten en dat zal gepaard gaan met besparingen op alle fronten. Dat bleek uit een publicatie van het Amerikaanse vakblad Bicycle Retailer, dat over een verhelderend intern memo beschikt. De collectie van Trek zal flink moeten inkrimpen, maar in het verlengde daarvan ook de organisatie. Het rendement moet omhoog, de kosten omlaag. En daarbij lijkt verlies van een aantal arbeidsplaatsen onvermijdelijk. Als je vakgenoten in Taiwan hierover spreekt dan is daar, zeker vanuit de industrie, voor een deel nog wel begrip voor. Hoe vervelend de gevolgen ook zijn voor direct betrokken. Als je geconfronteerd wordt met grote voorraden en sterk oplopende kosten, dan kan je het jezelf niet veroorloven om niet in te grijpen. Niets doen is ook geen optie voor Trek, want dan zal de onverhoopte ellende in de toekomst niet te overzien zijn. Hoe vervelend dat ook is voor mensen die daardoor misschien nu hun baan bij Trek zullen gaan verliezen.

In zekere zin gaat dat verhaal ook voor Accell op. De voorgenomen wijzigingen in de productielocaties, waarbij een deel naar het buitenland verhuist en KOGA van de Tinweg naar de Industrieweg gaat, is puur zakelijk geredeneerd misschien nog wel te verdedigen als je de actuele marktsituatie in ogenschouw neemt. Vervolgens roepen mensen dat het hele DNA uit KOGA weggehaald wordt en dat dit het onvermijdelijke gevolg is van jarenlang mismanagement. Ik zei het al, hoge bomen vangen veel wind. De voorgenomen wijzigingen hebben in ieder geval een grote en emotionele impact op de trouwe medewerkers van Accell, die de bui al zien hangen. Velen van hen werken daar meer dan tientallen jaren, zijn ermee groot geworden (en zij hebben Accell helpen groot te worden!) maar ze hebben inmiddels ook een leeftijd bereikt, waarop ze misschien ook elders niet snel aan de slag komen. Voor die mensen is het duidelijk een drama. Daar mag niet lichtzinnig mee omgegaan worden en het is te hopen dat Accell en de vakbonden er uit gaan komen, zonder dat het tot verdere stakingen leidt met nóg meer interne onrust.
Daar is niemand bij gebaat.

Dan heb je nog de pijnlijke kwestie Babboe, die ongelooflijk veel geld gaat kosten, waarvan je jezelf kan afvragen of dat goed gaat komen. Er zijn duidelijk dingen fout gegaan en er is geprobeerd om die zaken onder het tapijt te schuiven. Daarvan krijgt Accell een onvermijdelijke (grote) rekening gepresenteerd. Los van die rekening is er ook, zoals je dat vaker in dit soort kwesties ziet, een advocatenkantoor op gedoken om de consumentenbelangen te behartigen. Ik kan me eerlijk gezegd niet aan de indruk onttrekken dat deze advocaat hier zelf ook niet slechter van wordt. Handel is handel, ook voor raadsmannen.

De hamvraag is: wie kan en wie wil dit allemaal gaan betalen? Accell heeft die euro’s niet op de rekening staan, dus een nieuwe investering zal nodig zijn. Hoe KKR en Teslin daarin staan is vooralsnog onduidelijk, maar ze zullen er – op z’n zachtst gezegd – niet blij om staan te springen.

Als je dan in het FD van vanochtend leest dat nu ook de financiële wereld onrustig begint te worden van de situatie bij Accell, dan is dat een hele nare bijwerking van de problemen die er al speelden. Werken bij Accell Group lijkt me momenteel ook wel een uitdaging, zeker met het oog op de lange termijn. De problemen van dit moment zijn geen kinderachtige kwesties. Een tijdelijke storm kan je nog wel handelen, maar een wervelstorm als deze vergt grote stuurmanskrachten.

In de tijd dat mannen als René Takens en Jeroen Snijders Blok aan het roer stonden, was er ook commentaar op hun beleid, toen ze nog beursgenoteerd waren en aandeelhouders tevreden moesten stellen. Maar zij wisten wel hoe de hazen liepen in de fietsindustrie (en waren ook in groten getale aanwezig op TAIPEI CYCLE en Eurobike). De managementwisselingen die daarop volgden hebben de kennis van de markt niet vergroot. De managers die daarna zijn gekomen (en deels ook weer gegaan) waren ontegenzeglijk deskundig op hun vakgebied. Ze kwamen overal vandaan, maar níet uit de fietsindustrie. En wie geen kennis van het verleden heeft, heeft geen toekomst, wordt wel eens gezegd. Ik vrees dat daar de schoen bij Accell ook een beetje wringt.

Waartoe dit allemaal zal leiden is vooralsnog koffiedik kijken. In Taipei deden allerlei speculaties de ronde, waarbij het in delen verkopen van de merken de meest gehoorde was. Niet verwonderlijk want KKR heeft in het verleden al vaker met dit bijltje gehakt. Wie het weet mag het zeggen. Het FD-nieuws was een in ieder geval bijzondere plotwending bij Accell, die je als buitenstaander niet zo snel zag aankomen.

In de markt wordt door alles en iedereen gezegd dat 2024 voor iedereen een overgangsjaar en vooral een spannend jaar zal worden. Daar is geen woord aan gelogen, zeker niet voor de mensen die een salarisstrook van Accell ontvangen.”