HILVERSUM – Recentelijk schreef voormalig wielrenster Marijn de Vries in Trouw een column over dikke mensen op racefietsen, die veelvuldig gedeeld werd. Zo ook Marja van der Ende van ‘Fietsen voor mijn eten’, die in het NPO Radio 1-programma Stax&Toine uitlegde dat het nogal een uitdaging is om leuke fietskleding in grote maten aan te schaffen.
Marijn de Vries zette het onderwerp dikke mensen op racefietsen vorige week opnieuw op de kaart met een openhartige bekentenis in haar veelgelezen column op Trouw.nl. “Ik ga meteen maar met de billen bloot. Jarenlang heb ik flinke afkeer gevoeld als ik er eentje zag, een wielrenner met fors overgewicht. Oef, dacht ik dan. Geen gezicht. In zo’n strak pakje, nee, doe maar niet, hè. Het zijn dingen die je niet hardop zegt, natuurlijk, zoveel fatsoen heb je wel. Maar stiekem gniffelde ik echt wel met mijn afgetrainde fietsmaten. Jemig. Kijk dat dan,” erkende De Vries. “Door de jaren heen ben ik anders gaan denken over dikke mensen op een racefiets. Ik kwam ze tegen in de clinics en de reisjes die ik organiseer. Ik hoorde hun verhalen. Over hoe ze zich bekeken voelen. Over hoe ze niet automatisch welkom zijn als ze zich bij een groep willen aansluiten. Over hoe je je door alle vooroordelen heen moet worstelen, als dik mens op een fiets.”
PETJE AF | De Vries stelt dat in brochures van fiets- en sportkleding altijd afgetrainde modellen staan. Dat is eigenlijk fout, aldus de ex-wielrenster. “En dat terwijl juist wij, sporters, zouden willen dat iedereen meedoet. Omdat we weten hoe goed het voor je is. Omdat we zelf ervaren wat het doet voor je lichaam en je geest,” schrijft De Vries. “We nemen ons petje af voor de wielrenner die de Mont Ventoux in anderhalf uur beklimt, terwijl we grinniken om de fietser die er drie uur over doet. Maar hallo. Drie uur afzien is, als je erover nadenkt, vele malen knapper dan anderhalf uur lijden.”
FIETSEN VOOR JE ETEN | De mening van De Vries vond gehoor bij veel mensen, onder andere bij Marja van der Ende, die in augustus 2017 het consumentenplatform ‘Fietsen voor m’n eten’ opgericht heeft. Daarmee wil ze een brug moet slaan tussen aanbieders van eten langs de weg, zoals stalletjes, kwekerijen, boerderijen en kleine winkeliers, en de consument die het dagelijkse eten buiten de supermarkt bij elkaar wil sprokkelen. Ze begon als voorfietser, zoals ze het zelf noemt, in het Westland, maar het idee heeft intussen navolging gekregen in 9 regio’s en het platform telt momenteel circa 11.000 leden.
TRANEN IN PASHOKJE | Op dinsdag 24 juni was Van der Ende te gast in de studio van het radioprogramma Stax& Toine, dat gepresenteerd wordt door Dionne Stax en Toine van Peperstraten. Zij herkende zich als ervaringsdeskundige in helemaal het verhaal van De Vries. “Het vinden van leuke fietskleding in grote maten erg moeilijk is voor mensen die wat forser zijn. Daarnaast is het lastig voor mensen, die zelf slank zijn, om zich voor te stellen hoe het is om tegen allerlei belemmeringen aan te lopen en toch op een fiets te stappen.”
Van der Ende zegt inmiddels het stadium gepasseerd te zijn, waarin ze in het pashokje de tranen in de ogen kreeg als het weer niet lukte om passende fietskleding te vinden. “Daar ben ik nu wel overheen, ook over blikken of opmerkingen, die je van andere mensen krijgt. Vaak zeggen ze het niet eens rechtstreeks tegen je, maar via iemand anders. Dat veroordelen slaat nergens op want het figuur van iemand zegt helemaal niets over hoe fit of gezond iemand is,” aldus Van der Ende.
