GENT (B) – Het Collectief van Europese Invoerders van Elektrische Fietsen heeft andermaal protest aangetekend bij de Europese Commissie een hoorzitting bij de zogenaamde Hearing Officer van de Commissie aangevraagd om de schendingen van hun recht op verdediging in deze en voorgaande Verordeningen aan te kaarten. Annick Roetynck, woordvoerder van het Collectief en manager van LEVA-EU, legt uit waarom.
BLOG
“René Magritte’s schilderij, “Ceci n’est pas une pipe”, veroorzaakte indertijd heel wat ophef. Magritte stelde toen dat hij zou liegen als hij het een pijp noemde, omdat zijn schilderij slechts een voorstelling van een pijp was. Naar de analogie van Magritte mogen we de dumpingzaak tegen elektrische fietsen uit China geen dumpingzaak noemen, maar een voorstelling van een dumpingzaak. Er moet echter hoe langer, hoe meer aan de waarheid worden getornd, opdat het op een dumpingzaak zou blijven lijken. Dat blijkt opnieuw uit de Verordening van 18 juli waarmee de Europese Commissie voorlopige rechten heeft ingesteld. Een greep uit de ongerijmdheden in die tekst, waartegen het Collectief van Europese Invoerders van Elektrische Fietsen alweer protest heeft aangetekend.
De Commissie concludeert voorlopig dat de elektrische fietsen uit China worden gedumpt en dat de Europese industrie als gevolg daarvan schade lijdt. De omvang van de schade is dermate groot, dat voorlopige rechten nodig zijn om verdere verslechtering tegen te gaan. In cijfers uitgedrukt, is die schade aan de Europese industrie van 2014 tot 30 september 2017 als volgt:
– Verkoopsvolume: +21%
– Produktievolume: +29%
– Produktiecapaticeit: +35%
– Capaciteitsbenutting: -4%
– Tewerkstelling: +40%
– Loonkost: -10%
– Rentabiliteit: +25%
– Investeringen: +77%
– Rendement op investering: +103%
Over het enige negatieve resultaat in deze lijst, capaciteitsbenutting, zegt de Commissie zelf dat het belang van deze factor beperkt is omdat produktielijnen zowel voor conventionele als voor elektrische fietsen kunnen worden gebruikt.
AANPASSING CIJFERS | Tegen alle logica in, bestaat de Commissie het om uit bovenstaande resultaten te concluderen dat de Europese industrie schade lijdt. Dat gaat zo. Daar waar volgens de Verordening het verkoopsvolume van de Europese industrie tussen 2014 en 30 september 2017 toenam met 21%, groeide de totale consumptie met 74%. Bijgevolg zakte het verkoopsaandeel van de Europese industrie in die periode van 76% naar 53% en dat was, volgens de Commissie, te wijten aan de schadelijk groeiende import uit China.
Alleen blijkt daarbij dat cijfers soms onverklaarbaar naar boven of onder worden aangepast om in het verhaal van schade te passen. Eén duidelijk voorbeeld hiervan is de rentabiliteit. Vertaald uit de Engelse versie, verwoordt de Commissie de evolutie van deze indicator als volgt: ‘Beginnend van een lage basis van 2,7% in 2014, erodeerden de winstmarges van 4,3% in 2015 tot 3,4% in de onderzoeksperiode.’ Als een stijging van de winstmarges met 25% wordt benoemd als “eroderen” dan dient men zich ernstig de vraag te stellen of er überhaupt nog enig argument in stelling kan worden gebracht tegen de vastberadenheid van de Commissie om dumping te bewijzen.
GEBREK AAN CONSISTENTIE| Maar er is meer. De Commissie vermeldt niet welke rentabiliteit er is vastgesteld in de verificatie-onderzoeken bij de producenten uit de steekproef. De Verordening is doordrenkt van gebrek aan consistentie en die inconsistentie culmineert als de Commissie concludeert dat de Europese industrie zijn productie, verkoop, tewerkstelling en produktiecapaciteit tussen 2016 en de onderzoeksperiode moest inkrimpen als gevolg van gedumpte invoer vanuit China. We stellen ons hier opnieuw de vraag waarom de Commissie voor deze conclusie een vergelijking maakt tussen 2016 en de onderzoeksperiode. In die periode kromp de productie een beetje met 1,7%, verkoop met 3%, productiecapaciteit met 9,2%, terwijl terwerkstelling groeide met 1,8%. Voor de volledige periode echter stonden deze factoren op 30 september 2017 respectievelijk 29%, 21%, 40% en 35% hoger dan op 1 januari 2014.
Bovenop het feit dat er meerdere cijfers in de klacht en in de Verordening,niet overeenkomen is er ook een inconsistentie in de gebruikte productiecijfers. Nochtans verwijzen zowel de Verordening als de EBMA klacht daarvoor naar dezelfde bron: EBMA zusterorganizatie CONEBI. Het Collectief heeft in zijn allereerste standpunt gewezen op deze inconsistentie, maar daar is nog steeds geen reactie op gekomen.
BEVOOROORDEELDE COMMISSIE | Een andere vreemde opmerking in de Commissie’s argumentatie, met betrekking tot de schade berokkend aan de Europese industrie, is dat er tijdens het onderzoek 4 Europese producenten zijn failliet gegaan. Dit wordt meegedeeld aan het einde van recital 204, waarin uitgebreid wordt ingegaan op de nefaste effecten van de Chinese dumping op de Europese producenten. Daarmee wordt tot twee keer toe in de Verordening geïnsinueerd dat de faillissementen het gevolg zijn van dumping. Omdat de Commissie nalaat te vermelden wie de fabrikanten zijn, kan deze verklaring niet op zijn juistheid worden gecontroleerd.
Hiermee toont de Commissie zich bevooroordeeld en dat is allesbehalve de eerste keer. In de Registratie Verordening stelde de Commissie al dat de invoerders vóór het opstarten van de procedure op de hoogte waren of op de hoogte hadden moeten zijn van het feit dat er dumping aan de hand was. Hiermee impliceert de Commissie in niet mis te verstane bewoordingen dat er effectief wordt gedumpt op een ogenblik dat het onderzoek nog volop loopt. Dit betekent dus dat de beklaagden schuldig worden bevonden voor hun schuld is bewezen, wat regelrecht indruist tegen het onbetwistbare rechtsprincipe dat iemand onschuldig is tot schuld is bewezen.
COMMERCIEEL ADVIES | Nog opmerkelijk, de punten in de Verordening onder de hoofding “belang van niet-verbonden importeurs” waar de Commissie uitgebreid aanvoert dat er voor die importeurs voldoende alternatieven voor bevoorrading voor handen zijn. Want van de 450 fietsproducenten in Europa zijn er nog maar 37 die elektrische fietsen produceren. Er zijn met andere woorden nog honderden Europese fietsproducenten die de importeurs uit de nood kunnen helpen, terwijl ook die 37 bestaande producenten hun capaciteit nog flink kunnen uitbreiden. Of nog: “Uit de invoerstatistieken blijkt dat Vietnam en Taiwan aanzienlijke hoeveelheden elektrische fietsen aan Europese importeurs leverden. Het is ook waarschijnlijk dat andere landen die een stevige positie hebben in de productie van gewone fietsen potentieel aan importeurs zouden kunnen leveren.” (Recital 239). Dit ondanks het feit dat de Commissie geen enkele producent in geen enkele van deze landen bereid kon vinden om mee te werken aan de berekening van dumping door het vrijgeven van gegevens.
Een objectieve analyse in een dumpingzaak vereist, ons inziens, geen commerciële adviezen van de Commissie aan getroffen importeurs. Een dumpingprocedure is een middel om een tijdelijke wantoestand in internationale handel te remediëren, niet om importeurs te overtuigen om zich niet meer in het beschuldigde land te bevoorraden! Het is overigens niet voor het eerst dat het Collectief met een dergelijke commerciële aanmaning van de Commissie wordt geconfronteerd.
HALSSTARRIGE WEIGERING | Bovendien negeert de Commissie hiermee opnieuw de informatie die het Collectief heeft verstrekt over de relatie tussen de importeurs en hun leveranciers in China. Die importeurs ontwikkelen en vermarkten hun eigen fietsen onder hun eigen merk, die ze in China laten produceren omdat een volledige productieketen daar voor handen is en omdat ze jaren hebben gebouwd aan hun relaties met hun leveranciers. Bijgevolg weigert de Commissie in één adem om de nodige correcties toe te passen om tot normale waarde te komen en houdt ze halstarrig vast aan het OEM handelsstadium: “aangezien de Commissie geen consistent en duidelijk verschil in de functies en prijzen van de bedrijfstak van de Unie tussen hun OEM- en niet-OEM-verkoop op de markt van de Unie op het niveau van productsoorten heeft vastgesteld.” (Recital 115) We herhalen dat het sample van producenten bestaat uit Accell, Gazelle, Derby en oh, ja, Eurosport met zijn gerelateerde importeur Prophete, die er zonder verdere uitleg is bijgehaald nadat het sample van producenten al was samengesteld en gecommuniceerd.
65 BEDRIJVEN, 1.000 MENSEN | De Commissie voert nog verdere argumenten aan voor de stelling dat er voor importeurs weinig redenen zijn om zich zorgen te maken: de instelling van rechten zou slechts voor een aantal voornamelijk kleine importeurs een nadelig effect kunnen hebben. LEVA-EU heeft na de Registratie Verordening via Internet een summiere bevraging gedaan naar eventuele schade door de procedure aan importbedrijven. Daar hebben totnogtoe 72 bedrijven op gereageerd. Daarvan bevestigen 65 bedrijven (= 90%) dat de lopende procedure effectieve schade aan hun onderneming berokkent. De schade is aanzienlijk en divers:
– Bijna 42% heeft een tekort aan product middenin het seizoen;
– 39% verklaart dat ze de prijs van hun producten al hebben moeten verhogen;
– 37.5% heeft financieel verlies geleden sedert het opstarten van de procedure;
– 33% zijn gestopt met import van elektrische fietsen uit China en hebben geen alternatieve
oplossing gevonden;
– 30.6% stelt dat ze hun bedrijf zullen moeten sluiten indien rechten retroactief zouden
worden geïnd;
– 21% zal stoppen indien definitieve rechten worden opgelegd;
– bijna 21% heeft personeel moeten ontslaan.
Volgens de Commissie bestaat de Europese industrie momenteel uit 37 bedrijven. Het valt moeilijk te begrijpen hoe de bevestiging van schade aan 65 bedrijven, die meer dan 1,000 mensen tewerkstellen, door de Commissie zo eenvoudig kan worden weggewuifd als “ slechts voor een aantal voornamelijk kleine importeurs een nadelig effect”. Bovendien wordt de schade nu toegebracht, terwijl het onderzoek nog loopt en de beklaagden nog niet schuldig zijn bevonden.
DOODGEZWEGEN SCHADE | Ceci n’est pas un cas de dumping. Dit is een politiek spel dat past bij een algemene, Europese houding om handel met China vooral niet aan te moedigen. Daarnaast probeert een zeer klein aantal grote bedrijven in Europa, door misbruik van handelsbeschermende maatregelen, de concurrentie weg te drummen uit die markten die ze door hun eigen starheid en kortzichtigheid zijn misgelopen.
Op 20 juli berichtte Bike Europe over Accell’s vooruitblik op de rest van het jaar als volgt. ‘De Accell Groep verwacht dat het zakencijfer in de tweede helft van 2018 zal blijven groeien, gedreven door een stijgende verkoop van elektrische fietsen en conventionele fietsen in het hoogste prijssegment. Verwacht wordt dat het werkkapitaal aan het eind van jaar aanzienlijk zal zijn verbeterd in vergelijking met eind juni.’ Waarop Accell CEO Ton Anbeek concludeert: ‘Gebaseerd op deze ontwikkelingen, verwachten we dat de groep een verhoging van netto omzet en een hoger bedrijfsresultaat zal realiseren voor het volledige jaar 2018, op voorwaarde dat zich geen onverwachte omstandigheden voordoen.’
Als er schade is aan de Europese industrie door dumping, dat kan het niet anders dan dat Accell tot de slachoffers behoort. Hoe komt het dan dat noch Ton Anbeek, noch enig andere Accell, Derby, Cycleurope, Decathlon, … bestuurder in hun bedrijfsanalyses voor de pers hier al ooit met één woord over hebben gerept? Misschien moet de pers hen eindelijk eens de vraag stellen.
Intussen heeft het Collectief een hoorzitting bij de zogenaamde Hearing Officer van de Commissie aangevraagd om de schendingen van hun recht op verdediging in deze en voorgaande Verordeningen aan te kaarten. Daarnaast wacht het Collectief op een beslissing van de rechtbank over de ontvankelijkheid van de rechtszaak tegen de Commissie.
Annick Roetynck
LEVA-EU Manager
