ZEVENAAR – “Voor de tweewielerwereld waren de afgelopen maanden hectisch. Klanten vochten bij wijze van spreken met elkaar om de laatste modellen e-bikes voor elkaar’s neus weg te kapen. Fabrikanten probeerden elkaar vliegen af te vangen om maar zoveel mogelijk essentiële producten vanuit Azië te bemachtigen.
Dit om het productieproces maar op gang te kunnen houden en leveringen aan dealers mogelijk te maken. En nu zijn er weer nieuwe ontwikkelingen. Langzaamaan worden de maatregelen om het coronavirus te beteugelen enigszins afgezwakt. Toch zullen de maatregelen nog veel pijn gaan doen voor de economie, maar ook de omgang tussen mensen zal gaan veranderen. De gehele maatschappij zal een geheel ander gezicht gaan tonen dan in het begin van dit jaar.
ONZEKERHEID IS TROEF | Niemand weet hoe het virus zich ontwikkelt en in hoeverre het ingedamd kan worden. Het wachten is op een vaccin. En dat zal dan ook nog een keer getest moeten gaan worden in hoeverre dit kan helpen bij de verschillende leeftijdsgroepen en bevolkingsgroepen.
Onzekerheid is troef.
Wat gebeurt er met de werkgelegenheid? Moet ik nog wel naar kantoor? Kan ik nog met veel klanten persoonlijke afspraken maken? Maar ook, kan ik mijn productie nog voortzetten als de leveringen van halffabricaten uit Azië onzeker zijn? Kan ik nog wel aan genoeg onderdelen komen?
Onzekerheid is troef.
Kan ik weer aan het werk in de horeca? Is mijn baan nog wel zeker? Kan mijn baas mijn salaris nog wel betalen? Mijn huissituatie is niet optimaal! Kan ik nog wel op vakantie? Volgende week kan mijn baas me ontslaan! Kan ik dan nog wel werk vinden?
Onzekerheid is troef
Iedere dag worden andere verhalen de wereld ingestuurd. Onduidelijkheid is er over de toekomst. Door onzekerheid over het virus in het algemeen is er geen of maar weinig perspectief. De toekomst is veel te onzeker. Al die onzekerheden hebben tot gevolg dat de burger, de consument, pas op de plaats gaat maken. Hij trekt zich terug in zijn eigen vertrouwde omgeving en telt zijn zegeningen. Hij houdt de hand op de portemonnee. En overdenkt hoe hij de komende tijd doorkomt. Vakanties naar het buitenland gaan niet door. Kinderen weten ook niet waar ze aan toe zijn. Moeders kunnen het gezeur van haar kinderen niet meer aanhoren.
Onzekerheid is troef.
Ondanks de goede bedoelingen van de overheid zijn hun maatregelen onduidelijk voor vele vakgebieden. Zijn ze te soepel of te streng? Ook handhavers van die maatregelen hebben soms geen houvast aan die regels. Zij gaan die regels eigenmatig interpreteren waardoor een sterke ongelijkheid ontstaat. Maar ook burgers zelf nemen het heft in eigen hand en maken of hun eigen regels of houden zich niet aan de door de overheid opgelegde regels of interpreteren die naar hun eigen idee.
Onzekerheid is troef.
Waar gaan we naar toe? Waar ligt onze toekomst? Waar staan we morgen of over een maand of over een jaar? Wordt het leven nog wel hetzelfde als vroeger? Allemaal vragen die alle burgers op dit moment bezighouden.
Onzekerheid is troef.
Vele toekomstbeelden worden door diverse voorspellers naar voren gebracht. Ene zegt dat we een heel andere maatschappij dienen te creëren waarbij de groene gedachte heel ver voorop dient te staan. De ander propageert een langzame terugkeer naar de oude maatschappij. Ligt de waarheid in het midden?
DE TIJD ZAL HET LEREN |Overdreven overgaan naar een groene maatschappij zal zeker, vanwege de hoge investeringskosten, niet gaan plaatsvinden. Door het drammerige accent voor een groene, onzekere maatschappij is er geen groot draagvlak. De burger zal zoveel mogelijk pogen vast te houden aan zijn verworven zaken en die proberen uit te bouwen. Experimenten, hoe mooi ook naar voren gebracht, zijn niet aan de doorsnee burger besteed. Hoe zal het gaan met de het leasen van fietsen? Wat zullen de werkgevers gaan doen? Zijn de werkgevers wel bereid om het leasen van fietsen voor hun werknemers mogelijk te maken? En is het voor een werknemer wel voordelig als zijn werkgever een fiets voor hem least?
Zoals gezegd: De tijd zal het leren.”
Karel van Nunen
VANU Consultancy
